"ΠΑΝΤΑ ΓΕΛΑΣΤΟΙ ΚΑΙ ΓΕΛΑΣΜΕΝΟΙ" ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΟ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟ ΣΤΟΝ ΑΛΚΗ

"ΠΑΝΤΑ ΓΕΛΑΣΤΟΙ ΚΑΙ ΓΕΛΑΣΜΕΝΟΙ" ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΟ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΓΑ

Πριν από δυο μέρες πραγματοποιήθηκε αργά το απόγευμα η υπέροχη συναυλία του Θάνου Μικρούτσικου με τίτλο «ΠΑΝΤΑ ΓΕΛΑΣΤΟΙ ΚΑΙ ΓΕΛΑΣΜΕΝΟΙ» αφιέρωμα στην μνήμη ενός πολύ κοντινού του άνθρωπου, ταλαντούχου ποιητή, υπέρτατου στιχουργού και πάνω από όλα καλού φίλου ΑΛΚΗ ΑΛΚΑΙΟΥ.

Είναι αδύνατο να περιγράψει κάνεις τις εντυπώσεις του από αυτή την συναυλία με λέξεις. Διότι οι λέξεις εγκλωβίζουν  την μαγεία της μουσικής, την μαγεία εκείνης της βραδιάς. Όποτε πιθανόν αν την έχετε παρακολουθήσει να θεωρήσετε αυτό το κείμενο ελλιπή και ανεπαρκή αλλά εγώ θα προσπαθήσω να σας περιγράψω αυτά που είδα, που άκουσα, που ένιωσα.

Ο χώρος απλός, χωρίς πολυτέλειες το μονό που είχε για να τον ομορφύνει ήταν οι φωνές και το πάθος των καλλιτεχνών που στόλιζαν τον χώρο.

Στον Βαγγέλη! Όλα έμοιαζαν σαν να ήταν εκεί…

Ήταν ένας φόρος τιμής στον αιώνιο Αλκή Αλκαίο (Βαγγέλη Λιάρο)… Και αυτός με την σειρά του ήταν σαν να άκουγε κάθε νότα… Ήταν σαν να είχε κρυφτεί σε να σκούρο σύννεφο μπροστά από το φεγγάρι και σαν ανυπόμονο παιδί όπως ήταν πάντα να θαύμαζε αυτό το υπέροχο έργο. Σε κάθε τραγούδι, σε κάθε στίχο, κάθε νότα, κάθε μελωδία σε έκανε να νιώθεις την παρουσία του. Και δεν ήταν τυχαίο που το φεγγάρι είχε κρυφτεί… Ήταν σαν και το φεγγάρι να μην ήθελε να επισκιάσει με την παρουσία του αυτό το βράδυ.

Τα λογία είναι περιττά. Μουσική Θάνος Μικρούτσικος. Αυτό νομιζω πως τα λέει όλα. Οι μελωδίες ταξιδιάρικα, πονεμένες… Σε κατέκλυζαν από την πρώτη νότα ανάμεικτα συναισθήματα νοσταλγίας και προσμονής, χαράς και λύπης, ηρεμίας και πάθους. Και όλα αυτά κάτω από το υπέροχο φεγγαρόφωτος του Ιουλίου.

Φυσικά την μαγική βραδιά συμπλήρωσε:

Η μελωδική φωνή της Ρίτας Αντωνοπούλου κατέπληξε όλο το στάδιο και δημιούργησε ένα περίεργο συναίσθημα «Διψάς» στο κείνε για λίγο ακόμα. Αν και μας υποσχέθηκε ότι αυτή δεν είναι η τελευταία φορά που την ακούμε!… Ενώ η ταξιδιάρικα φωνή του Μανώλη Μητσιά μας έκανε για άλλη μια φορά υπερήφανους και μας έκανε να νοσταλγήσουμε όλες εκείνες τις στιγμές που περιέγραφαν όλα τα τραγούδια.

Φυσικά η βραδιά δεν ήταν μονό αφιερωμένη στον Βαγγέλη μας αλλά έγινε και μια σπουδαία αναφορά στον Δημήτρη Μητροπάνο σε αυτόν τον μεγάλο ερμηνευτή που έφυγε έτσι γρήγορα από κοντά μας αλλά για πάντα θα ζει  στις καρδιές μας!

Η Βραδιά ήταν μαγική! Υπέροχα ακούσματα, υπέροχες φωνές… Ήταν παράξενο γιατί παρότι βρισκόμουν εκεί, καθισμένη στην θέση μου, ψιθυρίζοντας φάλτσα τους στίχους, ένιωθα την  ψύχη μου να αιωρείται και το μυαλό μου να ταξιδεύει μακριά. Να κάνει παρέα στο φεγγάρι, να παίζει με τα αστέρια, να ζει κάθε λέξη, κάθε τραγουδιού.

Στο τέλος της συναυλίας χαράχτηκαν στο νου μου δυο φράσεις που είπε κλείνοντας ο κ. Μικρούτσικος: «…Τα τραγούδια του Βαγγέλη θα μείνουν για πάντα σαν μια κληρονομία στις επόμενες γενιές! Είδη αυτή είναι η δεύτερη γένια και θα εξακολουθήσουν να ακούγονται και τρίτη και τετάρτη…» και νομιζω πως έχει δίκιο…

Όσα χρονιά και αν περάσουν πότε, όσοι και να φύγουν από κοντά μας, δεν θα πάψου να ζουν πάντα μέσα μας!

Θέλω να ευχαριστήσω τον κύριο ΘΑΝΟ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟ για την τιμή που μας έκανε και οργάνωσε αυτήν την συναυλία στην πόλη μας και που μέσα από την μουσική του μας έδωσε ξανά ζωή, σε μια μουσικά ΝΕΚΡΗ χώρα, χωρίς αυτόν. Την κυρία Ρίτα Αντωνοπούλου που μας σαγήνευση με την φωνή της και με την παρουσία της στην σκηνή καθώς και για την υπόσχεση που έδωσε να την ξανά δούμε. Και τον κύριο Μανώλη Μητσιά ο όποιος μας ταξίδεψε για άλλη μια φορά και μας έκανε να τον αγαπήσουμε ακόμη μια φορά!